کشف داروی مهم برای از بین‌بردن خطر مرگ ناگهانی قلبی!

محققان آمریکایی به تازگی دارویی کشف کردند که می تواند راه را برای درمان افرادی که در معرض خطر مرگ ناگهانی ناشی از پارگی آنوریسم آئورت شکمی هستند، هموار کند.

براساس مطالعه‌ای که توسط دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس انجام شده، یک دوره دارو درمانی آزمایشی در موش‌ها، خطر مرگ ناگهانی ناشی از پارگی رگ خونی اصلی در شکم را از بین می‌برد.

برای دهه‌ها، دانشمندان می‌دانستند که التهاب در رگ‌های خونی، باعث پیشرفت سه‌گانه A می‌شود. با این وجود، تلاش‌ها برای درمان این بیماری از طریق داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، با شکست مواجه شده است. سیستم ایمنی، جزء حیاتی دفاع از عفونت بدن محسوب می‌شود. ایجاد تعادل دقیق میان کاهش التهاب در آئورت به حد کافی برای جلوگیری از بدتر شدن آنوریسم و سرکوبسیستم ایمنی تا جایی که فرد مستعد ابتلا به عفونت‌های شدید نشود، دشوار است.

در این مطالعه، محققان از نانوذرات برای رساندن محموله‌های ضدالتهابی به طور مستقیم به رگ‌های خونی استفاده کردند. این نانوذره مبتنی بر قطعه‌ای از پروتئین به نام ملیتین بوده و برای حمل بار که شامل قطعات کوچک RNA هستند، بهینه شده است. قطعه پروتئین اصلاح شده، یک کمپلکس با RNA تشکیل می‌دهد که وقتی به موش داده می‌شود، عمدتا در بافت‌های ملتهب تجمع می‌یابند. در آنجا، قطعه پروتئین، تکه‌های RNA را تخلیه می‌کنند و به ورود آنها به بخش اصلی سلول‌ها کمک خواهند کرد، جایی که RNA با تداخل در یک پروتئین التهابی مهم که NF-kappaB نام دارد، التهاب را سرکوب می‌کند.

دکتر ساموئک ویک‌لاین، یکی از نویسندگان این مقاله، استاد دانشگاه فلوریدا جنوبی و مدیر ارشد علمی در شرکت بیوتکنولوژی Altamira Therapeutics، برای اولین بار، نسخه پایه نانوذره را زمانی که در دانشگاه واشنگتن فعالیت داشت، ایجاد کرد.

محققان از این نانوذرات برای حمل به اصطلاح RNA تداخلی کوچک (siRNA) استفاده کرده‌اند که دو زیرواحد NF-kappaB شامل p50 و p65 را هدف قرار می‌دهند. محققان با مطالعه بر روی موش‌های نر که دچار وضعیتی مانند سه‌گانه A شده بودند، از این نانوذرات برای درمان آنها استفاده کردند. سرکوب p50 پیشرفت آنوریسم را متوقف نکرد، اما به طور قابل توجهی شانس زنده ماندن موش‌ها و جلوگیری از خطر مرگ ناگهانی را از 53% به 85% افزایش داد. این درمان هم‌چنین شروع پارگی را از روز هفدم به روز دوازدهم عقب انداخت. در مقابل، سرکوب p65 اثر قابل توجهی از خود نشان نداد.

به اشتراک بگذارید

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *