«شیرین بیان» گیاه دارویی با قدمت 1000 سال
از هزاران سال پیش و از زمان یونان، چین و مصر باستان مردم و طبیبان از شیرین بیان برای بهرهمندی از خواص درمانیاش استفاده میکردند.
این گیاه علاوه بر خواص درمانی به دلیل طعم مطلوبی که دارد به عنوان اسانس مواد خوراکی نیز استفاده میشود و به دلیل مزه شیرینش گیاه ارزشمندی است.
شیرین بیان دارای طیف وسیعی از خواص درمانی است که مهمترین آنها به شرح زیر است:
– این گیاه برای درمان زخم دستگاه گوارش بسیار مفید است.
– شیرین بیان به فعالسازی «اینترفرون» که عامل مقابلهکننده با ویروسها در بدن است، کمک میکند.
– زمانی که شیرین بیان به طور موضعی استفاده شود برای درمان اگزما و التهاب پوست مفید است.
– شیرین بیان روند درمان تب خال را تسریع میکند و از شدت دردهای ناشی از این عارضه پوستی میکاهد.
– این گیاه در درمان هپاتیت مزمن و وخیم مفید است.
– شیرین بیان دارای خاصیت خفیف استروژنی است و میتواند با کاهش استروژن به تعادل سطح آن در بدن کمک کند.
– مصرف شیرین بیان برای درمان مشکلات تنفسی از جمله سرفه، آسم، گلودرد و برونشیت توصیه میشود.
– شیرین بیان جریان صفرا را افزایش داده و سطح کلسترول بد را کاهش میدهد.
– این گیاه حاوی ترکیبهای ضدافسردگی است.
شیرین بیان حاوی «اسید گلیسیریزین» است که میتواند رشد بسیاری از باکتریها و ویروسها از جمله ویروس آنفلوآنزای نوع آ را متوقف کند.
با وجود تمام این خواص درمانی فوقالعاده، شیرین بیان میتواند فشارخون را افزایش دهد و موجب نگهداری سدیم و آب در بدن شود و در نتیجه به از دست دادن پتاسیم بیانجامد و به همین دلیل توصیه میشود که در مصرف آن تعادل را رعایت کرده و از مصرف طولانیمدت این گیاه دارویی پرهیز کنید.