محققان دانشگاه مک‌گیل: مسکن‌ها دردی را دوا نمی‌کنند!

محققان دانشگاه مک گیل در یک کشف شگفت‌انگیز که بر خلاف اصول پزشکی رایج است، گزارش می‌دهند که درمان درد با داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا آسپرین، ممکن است در درازمدت درد را افزایش دهد.

این مقاله که در Science Translational Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهد که التهاب، یکی از اجزای طبیعی روند بهبود آسیب محسوب می‌شود. التهاب به رفع درد حاد کمک کرده و از مزمن شدن آن جلوگیری می‌کند. مسدود کردن آن ممکن است با روند ترمیم تداخل داشته باشد و منجر به سخت‌تر شدن درمان بشود.

به گفته دکتر جفری موگیل، استاد بخش روانشناسی دانشگاه مک گیل و نویسنده ارشد این مطالعه، کاری که ما چندین دهه برای کنترل درد انجام می‌دادیم کاملا اشتباه است. این مطالعه نشان می‌دهد که التهاب را نباید مسدود کرد و به نظر می‌رسد ایجاد التهاب از مزمن شدن درد جلوگیری می‌کند.

محققان این پژوهش به بررسی مکانیسم‌های درد در انسان و در موش پرداختند. نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که نوتروفیل‌ها نقش کلیدی در مدیریت درد ایفا می‌کنند.

در این مطالعه، ژن‌های افرادی که از کمردرد رنج می‌برند، مورد بررسی قرار گرفتند. در طول زمان‌هایی که درد از بین رفته بود، تغییرات فعالی در ژن‌های بیماران مشاهده شد.

به نظر می‌رسد محرک این تغییرات نوتروفیل‌ها باشند. برای آزمایش این ارتباط، محققان نوتروفیل‌ها را در موش‌ها مسدود کردند و دریافتند که در این حالت درد 2 تا 10 برابر بیشتر از حد معمول طول می‌کشد. داروهای ضدالتهابی، علیرغم ارائه تسکین کوتاه مدت، همان اثر طولانی‌کننده درد را ایجاد می‌کنند.

آنالیزی که بر روی پنج هزار نفر در بریتانیا انجام شده از یافته‌های آزمایشگاهی پشتیبانی می‌کند. این بررسی‌ها نشان می‌دهد افرادی که برای کنترل درد خود از داروهای ضد التهابی استفاده کردند، 2 تا 10 سال بعد مجددا دچار یک اپیزود درد می‌شوند.

در ابتدای روند التهاب نوتروفیل‌ها در محل وارد می‌شوند. این دقیقا همان زمانیست که افراد به دنبال مصرف مسکن برای درد خود می‌روند. به نظر می‌رسد استفاده از مسکن‌هایی چون استامینوفن که با عملکرد نوتروفیل‌ها تداخلی نمی‌کند، راهکار مناسب‌تری باشد. این مطالعه نوتروفیل‌ها را به عنوان مسکن‌های طبیعی در نظر گرفته و بر لزوم تحقیق و توسعه در خصوص راهکارهای جدید کنترل درد با همین مکانیسم تاکید می‌کند.