۲ آذر ۱۴۰۳ ۲:۱۲ ق.ظ
فرمول جدید انسولین به کمک دیابتی‌ها می‌آید
محققان امیدوارند در آینده این فرمول انسولین را در دستگاه‌های پوشیدنی الکترونیکی قرار دهند و کنترل گلوکز قند خون در مبتلایان به دیابت نوع یک را بهبود بخشند.
محققان یک فرمول ذرات نانو مبتنی بر انسولین ابداع کرده‌اند که تا حدی کنترل قند خون را بهبود می‌بخشد.
به گزارش فارماتودی به نقل از نیواطلس، افراد مبتلا به دیابت نوع یک باید به طور مداوم با انسولین گلوکز خون‌شان را کنترل کنند. در این میان ممکن است آن‌ها با ریسک قند خون پایین یا بالا روبرو شوند.
دیابت نوع یک (T1D) یک بیماری خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن انسان به سلول‌های بتای تولید کننده انسولین در پانکراس حمله می‌کند بنابراین انسولین اندکی تولید می‌شود یا اصلا تولید نمی‌شود. عامل اصلی T1D مشخص نیست اما تصور می‌شود دلیل آن ژنتیک و برخی ویروس‌ها باشد.
درمان این وضعیت نیازمند تزریق سریع انسولین به طور متداوم یا به وسیله یک پمپ انسولین است. علاوه بر آن باید به طور مرتب سطح قند خون را کنترل کرد.
در این میان استفاده از ذرات نانو برای انتقال دارو و ژن درمانی تاثیر زیادی روی شیوه درمان این بیماری داشته است. اکنون گروهی از محققان چینی از نوع خاصی نانو ذرات استفاده کرده‌اند تا یک سیستم آزادسازی خود تنظیم کننده انسولین بسازند.
سیستم ارائه انسولین با حساسیت به سطح گلوکز از حامل‌های مخصوصی استفاده می‌کنند که از پلیمری با آنزیم گلوکز اکسیداز ساخته شده‌اند و اکنون محبوبیت زیادی دارند اما چالش‌های مخصوص خود را نیز دارند. پلیمرها وزن مولکولی یکسانی ندارند و گلوکز اکسیداز ممکن است سمی باشد. با توجه به این مشکلات محققان از یک نوع حامل دیگر استفاده کرده‌اند که در حقیقت نانوذرات لیپیدی زیست سازگار هستند.
نانوذرات لیپیدی زیست سازگار در حال حاضر به طور گسترده به عنوان حامل دارو استفاده می‌شوند. همچنین آن‌ها ساختار شیمیایی هماهنگی دارند. در این تحقیق پژوهشگران بخشی از سطح نانوذرات را اصلاح کردند تا بتواند بارهای مثبت متعددی را حمل کند. مولکول‌های انسولین با بار منفی به صورت الکترواستاتیکی به نانو ذرات لیپیدی متصل می‌شوند.
در مرحله بعد محققان این فرمول را روی موش‌های مبتلا به دیابت آزمایش کردند و متوجه شدند هنگامیکه سطح گلوکز خون نرمال است، انسولین به آرامی آزاد می‌شود. اما اگر سطح گلوکز بالا باشد، چربی‌ها در نانوذرات با گلوکز پیوندهای شیمیایی تشکیل می‌دهند و بار مثبت سطح نانوذرات را کاهش می‌دهند و در نتیجه آزادسازی انسولین سریع‌تر انجام می‌شود.
بعد از تزریق سطح گلوکز خون موش‌های دیابتی درمان شده با این فرمول به سطح معمول رسید و به مدت ۶ ساعت در همین حد باقی ماند.
محققان امیدوارند در آینده این فرمول انسولین را در دستگاه‌های پوشیدنی الکترونیکی قرار دهند و کنترل گلوکز قند خون در مبتلایان به دیابت نوع یک را بهبود بخشند.
