۲ آذر ۱۴۰۳ ۷:۱۰ ق.ظ
داروهای هوشمند چندان هم هوشمند نیستند
مصرف داروها توانایی شرکت‌کنندگان را برای حل درست آزمون افزایش نمی‌‌دهد و امتیازی را که به دست آورده‌اند در مقایسه با زمانی که کار را بدون دارو انجام میدهند، کاهش میدهد.
یافته‌های یک مطالعه جدید ممکن است خبر بدی برای افرادی باشد که به اصطلاح داروهای هوشمند مصرف میکنند که معمولاً برای درمان علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) تجویز میشوند.
به گزارش فارماتودی به نقل از سیناپرس، متیل فنیدات (ریتالین) و دکستروآمفتامین (دکسدرین) به طور منظم برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی تجویز میشوند و مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین را هدف قرار میدهند تا به توجه و تمرکز کمک کنند.
در حالی که این داروها توسط سازمان غذا و دارو به عنوان درمانی برای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی تایید نشده است، مودافینیل، که دوپامین را در مغز نیز افزایش میدهد، گاهی اوقات در ایالات متحده برای درمان علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در بزرگسالان به طور غیرقانونی استفاده می‌شود.
این داروها به طور فزاینده‌ای بدون نسخه تهیه شده و توسط افراد بدون اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای افزایش بهره وری در محل کار یا تحصیل استفاده میشوند. اثربخشی این داروها بر عملکرد دنیای واقعی که به عنوان تقویت کننده‌های شناختی یا داروهای هوشمند در نظر گرفته میشوند، ثابت نشده است. اکنون، محققان دانشگاه ملبورن و دانشگاه کمبریج بررسی کرده‌اند که آیا این داروها مزیت شناختی دارند یا خیر؟
محققان دریافتند: به طور کلی، شرکت کنندگانی که یکی از داروها را مصرف کرده بودند، کاهش اندکی در دقت و کارایی نشان دادند و برای تکمیل این مشکل تلاش طولانی‌تر و بیشتری لازم بود. افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، هنگام مصرف دارو کاهش شدیدتری در عملکرد و بهره وری نشان دادند. برعکس، افرادی که دارونما مصرف می‌کردند و عملکرد پایین‌تری داشتند، تنها گاهی اوقات پس از مصرف دارو، بهبودی جزیی نشان می‌دادند.
الیزابت بومن پژوهشگر اصلی این مطالعه، گفت: ما دریافتیم که مصرف داروها توانایی شرکت‌کنندگان را برای حل درست آزمون افزایش نمی‌‌دهد و امتیازی را که به دست آورده اند در مقایسه با زمانی که کار را بدون دارو انجام میدهند، کاهش میدهد. ما همچنین متوجه شدیم که شرکت‌کنندگان به جای اینکه کارآمدتر باشند، زمان بیشتری برای تکمیل کار نیاز دارند.
پیتر بوسرت، یکی دیگر از محققان می‌گوید: انتظار می‌رفت، به دلیل افزایش دوپامینی که داروها القا میکنند، شاهد افزایش انگیزه باشیم و افزایش همزمان نوراپی نفرین شیمیایی، باعث افزایش تلاش شود که به نوبه خود منجر به عملکرد بالاتر خواهد شد.
پژوهشگران اعلام کردند: در حالی که یافته‌های این مطالعه آموزنده بود، تحقیقات بیشتری برای تعیین اثرات فیزیولوژیکی این داروها بر افراد بدون اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مورد نیاز است.
بومن در خاتمه افزود: تحقیقات ما نشان میدهد داروهایی که انتظار می‌‌رود عملکرد شناختی را بهبود بخشند، ممکن است منجر به کار سخت‌تر مصرف‌کنندگان سالم شده و در عین حال کیفیت پایین‌تری کار در مدت زمان طولانی تری ایجاد کنند.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.
